Po zakończeniu I wojny światowej, już 17 grudnia 1919 roku,w Warszawie grono przyrodników i krajoznawców wystąpiło z wnioskiem, następnie ówczesny Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Ksawery Prauss powołał Tymczasową Państwową Komisję Ochrony Przyrody – ciało doradcze Ministra. Następnie w 1920 r. powołano Państwową Radę Ochrony Przyrody, na której czele stanął wybitny polski przyrodnik, wspaniały znawca Tatr, prof. Władysław Szafer. On też w 1923 r. powziął zamiar utworzenia w Polsce Ligi Ochrony Przyrody, zainspirowany działającą prężnie od 1909 r. Szwajcarską Ligą Ochrony Przyrody. W 1926 r. na31 posiedzeniu PROP prof. Szafer przedstawił konkretny projekt organizacji Ligi oraz teksty odezwy i deklaracji.Liga miała być związkiem, bądź zrzeszeniem towarzystw rozsianych po całym kraju, zajmujących się ochroną przyrody lub pragnących wspierać tę akcję. Towarzystwa przystępujące do Ligi miały od każdego członka wpłacać niewielką, kilkudziesięcio groszową składkę. Jak się spodziewano, tak mały datek, ale pobierany od wielkiej ilości ludzi, miał umożliwić zebranie funduszy na wykupywanie rezerwatów. Wiadomym znakiem zapłacenia składki miał być znaczek Ligi, wklejany do legitymacji członkowskiej. Podczas VIII zjazdu PROP, 9 stycznia 1927 r. powzięto decyzję w sprawie utworzenia Ligii wybrano Komitet Organizacyjny, który miał dalej poprowadzić sprawę. W skład komitetu weszli: prof. dr Jan Gwalbert Pawlikowski, prof. dr Bolesław Hryniewiecki, prof. dr Mieczysław Limanowski oraz prof. dr Władysław Szafer prof. dr Walery Goetel. Przewodniczącym komitetu został Aleksander Janowski. W listopadzie 1927 r. Janowski złożył w Komisariacie Rządu w Warszawie statut Ligi do legalizacji.
Przed pierwszym zjazdem Ligi Ochrony Przyrody, którego datę ustalono na 9 stycznia 1928 r., rozesłano zaproszenia,deklaracje i powielony statut do 146 towarzystw, komunikat o zjeździe do 360 czasopism, oraz afisze do szkół, instytucji wszystkich członków PROP. Przygotowano też znaczki Ligi w postaci nalepek, które miały służyć do wklejania do legitymacji, jako dowód opłacenia 30 groszowej składki. Autorem znaczka był Jerzy Hryniewiecki, syn prof. Bolesława Hryniewieckiego. Przygotował on kilka projektów. Jeden z nich przedstawiał alegoryczną postać chroniącą obuwika,drugi – jesiotra, trzeci – wyskakującego z wody łososia, czwarty – żubra. Wybrano ostatni rysunek i małe znaczki„z żubrem” służyły potem Lidze przez szereg lat. Na I zjeździe 9 stycznia 1928 r. wybrano zarząd Ligi, w jego skład weszli:prof. dr Józef Morozewicz – jako przewodniczący, prof. dr Bolesław Hryniewiecki – jako zastępca przewodniczącego,Stanisław Małkowski – jako sekretarz i Aleksander Janikowski – jako skarbnik. W marcu 1928 r. zatwierdzono statut Ligi co dało prawną podstawę do rozpoczęcia działalności. W 1929 r. wybrano nowe władze Zarządu Głównego Ligi Ochrony Przyrody, funkcję prezesa powierzono prof. dr Bolesławowi Hryniewieckiemu. Powstały również dwa oddziały: w Warszawie oraz Poznaniu, oraz cztery koła: w Częstochowie, w Opaleniu, w Warszawie i w Krzemieńcu. Od samego początku swego istnienia Liga Ochrony Przyrody włączyła się czynnie do prowadzonej, szczególnie przez Państwową Radę Ochrony Przyrody, kampanię o ochronie przyrody tatrzańskiej i powołania na tym obszarze parku narodowego.
Liga Ochrony Przyrody
ul. Tamka 37/2, 00-355 Warszawa
email: zg@lop.org.pl,
tel: 22 828 65 82, Fax: 22 828 65 80
Przycisk